สัมภาษณ์แนวคิดดีๆ จาก “คุณทากะ” หนุ่มญี่ปุ่นผู้ศรัทธาพุทธศาสนา จึงมาบวชในประเทศไทย

ปกติแล้วในประเทศไทยเราจะได้เห็นว่าพระส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนไทย ส่วนน้อยมากๆ ที่จะมีชาวต่างชาติมาบวชเป็นพระเพื่อศึกษาพระธรรมอย่างจริงจัง เราได้มีโอกาสสัมภาษณ์ชาวต่างชาติท่านหนึ่ง อันเป็นผู้ศรัทธาพระพุทธศาสนาและรักประเทศไทยมากๆ คนหนึ่ง เขาก็คือ คุณทากะ จากเมืองโอซาก้า ประเทศญี่ปุ่นท่านนี้นั่นเอง

คุณทากะ เพิ่งจะได้สัมผัสกับวิถีชีวิตของการเป็นพระในประเทศไทยเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งปัจจุบันลาสิกขาและกลับภูมิลำเนาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่เราจะมาเรียนรู้มุมมองของชาวต่างชาติต่อการบวชเป็นพระในไทยกันสักหน่อย ว่าเขาจะมีความคิดและความรู้สึกอย่างไรบ้างกับการบวชในครั้งนั้น (บทสัมภาษณ์ดังกล่าวได้รับการอนุญาตให้เผยแพร่แล้ว)

ก่อนอื่นเลยต้องกล่าวถึงคุณทากะสักนิดหน่อย เขาเป็นชาวญี่ปุ่นจากเมืองโอซาก้า เลือกเรียนเอกภาษาไทยจากมหาวิทยาลัยโอซาก้า อันเป็นจุดเริ่มต้นในการเดินทางมาประเทศไทยของเขา

ความรู้สึกก่อนการมาประเทศไทยและเมื่อมาถึง

สวัสดีครับ ผมชื่อทากะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ บ้านเกิดอยู่โอซาก้าใกล้ๆ สนามบินคันไซครับ ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยผมเริ่มเรียนภาษาไทยเป็นวิชาเอกที่มหาวิทยาลัยโอซาก้าครับ ก่อนจะเรียนภาษาไทย ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับประเทศไทยเเม้เเต่น้อย รู้จักเเต่ชื่ออาหารไทย “ต้มยำกุ้ง” เท่านั้น แต่ไม่เคยกินมาก่อนครับ

ก่อนมาประเทศไทยผมมีภาพลักษณ์ต่อประเทศไทยว่า เป็นประเทศกำลังพัฒนา อาจจะเป็นเพราะคนญี่ปุ่นที่ไม่รู้จักกับประเทศไทยส่วนใหญ่จึงจะมีความรู้สึกลำเอียงแบบนี้อยู่น่ะครับ แต่พอได้มาประเทศไทยเเล้ว ผมตกใจมาก มีตึกสูงเยอะๆ ไม่คิดไม่ฝันว่ามันคือประเทศไทย จนรู้สึกอายกับความไร้เดียงสาของตัวเองครับ และคนไทยส่วนใหญ่ปฏิบัติดูแลผมอย่างดี ใจดีมาาาาาาก มีปัญหาอะไรก็เข้ามาช่วย ประทับใจมากๆครับ แต่ตอนนั้นพูดภาษาไทยไม่ได้เลยครับ ได้แค่ สวัสดีครับ และขอบคุณครับ เท่านี้เองครับ ตอนนี้พูดไทยได้ดีขึ้นเพราะเมื่อสามปีที่เเล้ว ผมไปเรียนแลกเปลี่ยนที่เชียงใหม่ครับ ประมาณ 8 เดือนครับ

มุมมองในการบวชเป็นพระสงฆ์

ผมมีรากฐานที่ตัดสินใจบวช 3 ข้อ ครับ

ข้อเเรก ผมอยากจะตอบแทนบุญคุณที่เคยได้รับมาจากคนไทยครับ คือได้ยินได้ฟังมาว่าคนที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการบวชของคนรู้จัก เขาจะได้บุญเยอะกว่าเดิม และเป็นสิ่งที่น่ายินดี ความคิดแบบนี้ทำให้ผมคิดว่า อยากจะตอบแทนบุญคุณกับคนไทยที่เคยช่วยดูแลชีวิตของผม อยากให้เพื่อนทุกคนได้บุญและมีความสุขครับ

ข้อที่สอง ผมอยากจะสัมผัสศาสนาพุทธของประเทศไทยครับ ตั้งแต่ผมมาประเทศไทยเป็นครั้งแรก ผมเห็นความศรัทธาของคนไทยต่อศาสนาพุทธครับ ผมรู้สึกซาบซึ้งมาก ไม่เหมือนที่ญี่ปุ่นเลยครับ และตัวเราเองก็ถูกเสน่ห์ศาสนาพุทธของเมืองไทยดึงดูด ทำให้รู้สึกว่าผมอยากจะศึกษาและเข้าใจวัฒนธรรมของประเทศไทยครับ

ข้อสุดท้าย คือผมอยากจะแสดงความเคารพวัฒนธรรมและประเพณีของประเทศไทยครับ ผมเป็นคนต่างชาติ แต่รักประเทศไทยมาก รักจริงๆ ผมเคารพทุกอย่างของประเทศไทย แม้จะมีข้อเสียเยอะ แต่ก็พยายามมองในแง่ดี และพยายามจะเข้าใจทุกอย่างของประเทศไทยครับ

ผู้ชายคนไทยอายุ 20 ปีเเล้ว เขาจะบวชกัน ไม่เหมือนประเพณีที่ญี่ปุ่นครับ ผมรักประเทศไทยและเคารพประเพณีของประเทศไทย ผมก็เลยอยากปฏิบัติตามประเพณีนั้นครับ

ความแตกต่างระหว่างพระสงฆ์ในประเทศญี่ปุ่นและพระสงฆ์ในประเทศไทย

ในญี่ปุ่นพระถือว่าเป็นอีกหนึ่งอาชีพ แต่สำหรับในไทย พระเป็นบุคคลที่คนไทยนับถือมากๆ ผมคิดว่าพระญี่ปุ่นก็มีหลายนิกายนะครับ แต่ส่วนมาก กินเหล้าได้ แต่งงานได้ ขับรถได้ เอาเงินใช้เพื่อเกิดประโยชน์ต่อตัวเองได้ ไม่เคร่งครับ ไม่ค่อยเป็นที่นับถือจากประชาชนเท่าไหร่

แต่บางนิกายก็ยังเคร่งครัด พระที่ปฎิบัติธรรมในที่ลึกๆ ของภูเขาก็ยังมีอยู่ครับ และในวัฒนธรรมญี่ปุ่น ศาสนาพุทธกับชินโตถูกผสมปนกันบ่อยๆ คนญี่ปุ่นบางคนยังแยกแยะไม่ถูกว่า เขาจะนับถืออะไรกันอย่างแท้จริง ส่วนศาสนาพุทธของประเทศไทย ได้รับการอนุรักษ์จากสังคมไทยมาอย่างยาวนาน มีแก่นแท้ของศาสนาอย่างชัดเจน พระไทยเป็นที่นับถือจากประชาชนและเป็นตัวแทนที่สือทอดศาสนาพุทธเป็นเวลานาน

ความรู้สึกต่อสู่พิธีการบวช การฝึกปฏิบัติธรรม และการท่องบทสวด เป็นภาษาบาลี

ก่อนบวช รู้สึกลำบากมากๆครับ เพราะต้องท่องบทสวดมนต์ให้คล่องเสียก่อน และการสวดมนต์เป็นภาษาบาลี ยากมากครับ ออกเสียงก็ไม่ชัด ถูกพระอาวุโสกำชับหลายครั้ง เสียสละเวลานอนพยายามท่องบทสวดมนต์ในความมืด

ไหนจะต้องฉันข้าวมื้อเดียว รู้สึกหิวข้าวมาก ท้องร้องแบบไม่เคยเป็นแบบนี้ในชีวิตมาก่อน ต้องใช้เวลาปรับตัวมากครับ พระอาจารย์สอนให้ผมว่า เป็นพระต้องมีความอดทน มีความพยายาม และมีสติกำกับไว้ตลอดเวลา คำสอนนี้ได้ฟังเกือบทุกวันครับ อันเป็นแก่นแท้คำสอนของศาสนาพุทธ

ส่วนในวันงานอุปสมบท นาคทุกคนได้โอกาสบอกขอบคุณกับพ่อเเม่ที่มาถึงจุดๆนี้ ผมประทับใจเเละรู้สึกโชคดีที่ได้โอกาสบวชครับ ถึงจะพ่อเเม่ไม่ได้มาในงานอุปสมบทเเต่บอกขอบคุณกับเจ้าภาพที่ให้โอกาสเเทนโดยนึกถึงพ่อเเม่ที่อยู่ญี่ปุ่นครับ

การเป็นพระวัดป่า

ผมบวชที่วัดป่าหนองไผ่จังหวัดสกลนครครับ พบกับพระอาจารย์เป็นลูกศิษย์ของหลวงตามหาบัว ท่านเก่งมาก บารมีของท่านสูงมากครับ

อยู่วัดป่าผมไม่เคยเจอผีนะครับ แต่เจองูเห่า เเมงป่อง ลิง ควาย หิ่งห้อย เจอแต่ตุ๊กแกที่กุฏิทุกคืน (หัวเราะ) เจอความมีระเบียบอย่างสูงของวัดครับ การใช้ชีวิตในหมู่คณะสงฆ์ จะทำอะไรก็ต้องสังเกตรอบตัวดีๆ พระอาจารย์สอนว่า เป็นพระต้องมีความสวยงาม มีความเรียบร้อย จึงต้องสำรวมทั้งกาย วาจา ใจ ทุกวินาที เคร่งมากครับ

การจัดการกับปัญหาของคุณทากะ

ปล่อยวางครับ เป็นพระต้องรู้จักปล่อยวาง แต่โดนมดกัด ถูกยุงโจมตีตอนนอนหลับ นี่เป็นทุกข์ที่ปล่อยวางยากที่สุดครับ….. ต้องมีสติ แต่บางครั้งก็รู้สึกคันเลยเกา จนบางทียุงตายก็มี..

กิจวัตรประจำวัน

ในแต่ละวันบ้าง การเป็นพระจะต้องตื่นเช้าตรู่ เตรียมตัวห่มจีวร ทำวัตรเช้า ออกบิณฑบาต ต้องสะพายย่าม ถือบาตร ให้พรญาติโยมด้วย ตอนเเรก ต้องใช้เวลาเพื่อคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตครับ วางตัวไม่ถูก แต่หลังๆ พอชินกับการใช้ชีวิตแล้วรู้สึกว่าเหมือนอยู่คนละโลกเลยนะครับ ชาวบ้านที่สวนไปมา หยุดเดินและน้อมตัวไหว้ผม ซาบซึ้งมากครับ สัมผัสถึงความศรัทธาที่แท้จริง…

การใช้ชีวิตเป็นพระ ไม่มีอะไรสบาย ไม่มีอะไรที่สนุก แต่ต้องอดทนต่อหลายๆ เรื่อง ผมเข้าใจว่าเป็นแบบนี้จึงได้รับความเคารพนับถือจากผู้คน หากเราวางตัวเหมาะสม ญาติโยมจะรู้สึกศรัทธามากครับ

ความเปลี่ยนแปลงในชีวิตหรือความคิด

จากการบวชในครั้งนั้นทำให้ผมรู้ว่า เวลาจะทำอะไร เราต้องใส่ใจทำ อย่าทำครึ่งๆ กลางๆ การใช้ชีวิตเป็นพระก็เหมือนกันครับ อย่าทำอะไรครึ่งๆ กลางๆ ตั้งใจทำในทุกๆ เรื่อง

การนั่งสมาธิ ทำให้ผมจิตใจสงบมาก สามารถมองตัวเองจากข้างนอกได้ ทำให้ลดความผิดพลาดได้ครับ คิดว่าอยู่ประเทศไหนก็ใช้ได้เหมือนกันครับ จงใส่ใจ จงมีสติ จงมีสมาธิ จะนำความสำเร็จมาสู่ชีวิต